Ілья Аляксандравіч Гітгарц У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гітгарц Ілья Алякса ндравіч Гі тгарц 18

Ілья́ Алякса́ндравіч Гі́тгарц (18 (30) сакавіка 1893, Адэса — 3 лютага 1966, Мінск) — беларускі дырыжор і педагог. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1955).

Ілья Аляксандравіч Гітгарц
Дата нараджэння	30 сакавіка 1893(1893-03-30)
Месца нараджэння	Адэса, Адэскі павет, Херсонская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	3 лютага 1966(1966-02-03) (72 гады)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Альма-матар	Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі
Музычная дзейнасць
Прафесіі	дырыжор

3 Зноскі

Біяграфія правіць

Скончыў Петраградскую кансерваторыю па класе скрыпкі С. П. Каргуева (руск.) (бел. (1916) і кампазіцыі М. А. Сакалова (1918).

Дэбютаваў у Палтаўскім оперным тэатры (1919). Быў дырыжорам оперы Народнага дома ў Петраградзе і загадчыкам музычнай часткай Другога Беларускага тэатра ў Віцебску (1922—1930). Быў адным з арганізатараў і дырыжораў Беларускай студыі оперы і балета.

У 1947—1951 гадах — дырыжор Беларускага тэатра оперы і балета (Мінск), дзе ажыццявіў пастаноўку оперы «Кастусь Каліноўскі» Лукаса (1947), балета «Князь-возера» Залатарова (1948) і іншых твораў. Працаваў у оперных тэатрах Куйбышава, Ташкента, Бішкека, Пермі, быў галоўным дырыжорам Іванаўскай філармоніі. У 1937—1939 гадах — дырыжор Музычнага тэатра імя У. І. Неміровіча-Данчанкі (руск.) (бел. (Масква).

З 1947 года выкладаў у Беларускай кансерваторыі (з 1949 года — дацэнт).

Творчасць правіць

Дырыжорскія інтэрпрэтацыі Гітгарца выяўлялі ўласцівыя яму непасрэднасць адчування музыкі, імправізацыйны пачатак у выказванні, асаблівую ўвагу да меладычнага боку твора.

Аўтар музыкі да драматычных пастановак тэатра імя Я. Коласа «Каля тэрасы» М. Грамыкі (1927), «Калі спяваюць пеўні» Ю. Юр’іна (1928), «Качагары» І. Гурскага (1931).

Пастаноўкі правіць

«Кармэн» Ж. Бізэ (1933)
«Яўген Анегін» П. Чайкоўскага (1933, 1948)
«Пікавая дама» П. Чайкоўскага (1931)
«Чаравічкі (руск.) (бел.» П. Чайкоўскага (1949)
«Дуброўскі» Э. Напраўніка (1948)
«Тоска (руск.) (бел.» Дж. Пучыні (1950)
«Князь-возера» В. Залатарова (1949)
«Кастусь Каліноўскі» Д. Лукаса (1947)
«Князь Ігар» А. Барадзіна (1934)
«Салавей» М. Крошнера (1950)

Зноскі

↑ Гитгарц Илья Александрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 147-148. — 737 с.

Літаратура правіць

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Гітгарц Ілья Аляксандравіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2002. — Т. 1. — 565 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0255-5.
Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2. Габой — Карціна. — С. 93. — 702 с. — 9 500 экз.

[БС-1] Гитгарц Илья Александрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 147-148. — 737 с.