Дзікая прырода — экалагічны тэрмін для абазначэння прыроды ў натуральным стане, непашкоджаным гаспадарчай дзейнасцю чалавека; нечапаных чалавекам участкаў прыроды і ў значнай ступені некантралюемых ім, дзе падтрымліваецца мясцовая біяразнастайнасць, экасістэмныя працэсы і маецца малазмененая чалавекам нежывая прырода (скалы, горы, вадаёмы і т. д.). На гэтых участках дзікая прырода аднаўляецца натуральным шляхам, падтрымліваючы самарэгуляцыю за кошт унутраных працэсаў. Участак дзікай прыроды можа таксама ў акрэсленай ступені выступать у якасці культурнага ландшафту, на тэрыторыі якога на працягу многіх гадоў пражывае той ці іншы абарыгенны народ.
Участкі дзікай прыроды здольныя вытрымліваць неістотны і неагрэсіўны чалавечы ўплыў да той ступені, пакуль прыродныя працэсы працягваюць эвалюцыянаваць. У шэрагу краін (напрыклад, ЗША) тэрмін «дзікая прырода» ўжываецца ў заканадаўстве, і існуюць законы, якія абмяжоўваюць антрапагеннае ўздзеянне на ўчасткі, не закранутыя дзейнасцю чалавека.
Зноскі
- Экологический Толковый Словарь 2 красавіка 2015.
- What is Wilderness? Definition & discussion of wilderness as a human construction
- дикая природа // Идеографический словарь русского языка
- Nash R. Wilderness and American mind. — New-Hawen and London : Jale Univ. Press, 1982. — 430 p.
- Oelshlaeger M. The idea of wilderness. — New Haven and London : Jale Univ. Press, 1991. — P. 243—281.
- Voices for the wilderness. — New York : Ballantine Books, 1969.
- Борейко В. Е. Современная идея дикой природы. — К.: КЭКЦ, 2003. — 208 с.
- Носс Р. Проект «Дикие земли». Стратегия сохранения дикой природы. — Новосибирск, 1996. — 46 с.
- A Handbook on International Wilderness Law and Policy — The WILD Foundation Архівавана 28 снежня 2012.