Сузор’і — участкі зорнага неба, на якія яно ўмоўна падзелена дзеля зручнасці арыентавання на нябеснай сферы. Такі падзел вядомы са старажытнасці, але тады сузор’ямі называлі толькі характэрныя фігуры, утвораныя яркімі зоркамі.
У новыя часы на сузор’і-ўчасткі была падзелена ўся плошча зорнага неба, і, такім чынам, да сузор’я адносяцца як яркія, так і слабыя, нябачныя вокам зоркі. Межы паміж сузор’ямі праводзяцца па нябесных мерыдыянах і паралелях.
Цяперашні падзел на 88 сузор’яў быў зацверджаны Міжнародным астранамічным саюзам у 1922 годзе, папраўлены ў 1930 годзе. Межы сузор'яў гэтай класіфікацыі былі праведзены паводле сеткі каардынат эпохі 1875, таму, у выніку вандравання полюсу свету, яны зараз не паралельныя з актуальнай сеткай каардынат.
Пераважная частка назваў сузор’яў паходзіць са старажытнагрэчаскай і еўрапейскай сярэдневяковай культурных традыцый, таксама, асабліва ў паўднёвай частцы неба, ёсць назвы часу Асветніцтва. У іншых вялікіх культур, напрыклад, у кітайскай, індыйскай, існавалі свае ўласныя падзелы зорнага неба на сузор’і.
У Беларусі таксама існавалі ўласныя назвы для найбольш характэрных сузор’яў, напрыклад, Вялікі Воз і Малы Воз, Касцы.
Літаратура
- Сузор’і // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 258. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Зорнае неба // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 109—112. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
Спасылкі
| Сузор’е на Вікісховішчы |
- Stellarium — Астранамічная праграма
- Рухомая карта зорнага неба