Беспартыйны — палітычны тэрмін, абазначаючы чалавека, які не з’яўляецца членам якой-небудзь палітычнай партыі.
Выраз атрымаў шырокае распаўсюджванне ў СССР. Гэта звязана з тым, што партыйная прыналежнасць з’яўлялася адным з пунктаў у розных анкетах, і слова «беспартыйны» ўжывалася для абазначэння асоб, якія не ўваходзілі ў КПСС або УЛКСМ у РСФСР і рэспубліканскіх камуністычных партый для астатніх савецкіх рэспублік.
У познюю сталінскую эпоху, напрыклад, выбары дэпутатаў у саветы былі ўсеагульнымі, прамымі, роўнымі пры таемным галасаванні, аднак, безальтэрнатыўнымі. Усе кандыдаты прадстаўлялі адзіны «блок камуністаў і беспартыйных», іх вылучалі па адным на ўчастак. Па справаздачах у вышэйстаячыя партыйныя інстанцыі ў 1947 годзе ў выбарах удзельнічала 99,97 % грамадзян краіны; з іх 98,92 % галасавалі за «блок камуністаў і беспартыйных». Цяпер тэрмін шырока ўжываецца пры характарыстыцы асоб, якія займаюць выбарныя пасады, альбо з’яўляюцца кандыдатамі на такія пасады, якія не з’яўляюцца вылучэнцамі партый або членамі партыйных фракцый (беспартыйны дэпутат, беспартыйны кандыдат у прэзідэнты).